dijous, 10 de setembre del 2015

Llegint ...

No us ha passat mai que llegiu alguna cosa i penseu "ostres!"? Que tampoc és que sigui 100% però dius mira ... Doncs l'altre dia vaig començar un llibre nou i de veritat que poso nerviós al Low perquè vaig rient sola. 

Tal vez tenga otras virtudes, pero caer bien de buenas a primeras y convencer a los clientes o a los amigos no es una de ellas. Mis hermanas dicen que tengo un carácter endiablado y que echo espumarajos por la boca a la mínima de cambio. Exageran. Creo. Me altero fácil, puede ser, desconfío de la gente, mucho, las injusticias me enervan, sí, tiendo a ver las cosas más negras de lo que son, tal vez, y puede que tenga cierta incapacidad social y no aguante mucho las tonterías, pues ... vale. Mi hermana Irene opina que si hubiera nacido ahora, donde todo se diagnostica y a todo le ponen nombre, a mí me habrían endiñado un síndrome de Asperger como una catedral. O algo peor. Mentira, porque yo siento y padezco y me emociono como la que más. Y para nada soy una inadaptada, y se relacionarme. Pero me cuesta así de sopetón. Y no me gusta conocer gente nueva al tuntún, porque a mí la gente me suele parecer bastante decepcionante. No es que exija mucho, es que me lo sé. No soy miss simpatía, lo admito. Pero no todas podemos servir para presentar un concurso de la tele o un telediario. 
Gente que viene y bah, Laura Norton 


3 comentaris:

Anònim ha dit...

El títol del llibres es secret, no?

Anna ha dit...

@pons007 Llegeix bé ... :P

Sergi ha dit...

Bé, no em sembla una descripció gens descabellada, jo també podria sentir-m'hi identificat. Em penso que en som una bona colla així. Fins a cert punt fa gràcia que un llibre et descrigui, ja veurem com continua.